وَطَنْسُ سُكَ طَغَ وَاڧَرْ غُواْدِيَ دَ يَبُواْ غَ يَهْوٜىٰهْ، وَطَنْسُ سُنَ أَمْسَاوَا سُنَ ثٜىٰوَ «غَمَا يَهْوٜىٰهْ مَيْ أَلْحٜىٰرِ نٜىٰ، ڧَوْنَرْسَ مَرَرْ ثَنْجَاوَا تَهَرْ أَبَدَا ثٜىٰ غَ إِسْرَٰٓءِيلَ؞» سَيْ دُكَنْ مُتَنٜىٰ سُكَتَادَ مُرْيَ دَ ڧَرْڢِے سُكَ يَبِے يَهْوٜىٰهْ سَبُواْدَ أَنْكَڢَ تُوشٜىٰنْ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ؞