عِشَايَ 23:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 كُيِ شِضُ، كُو مَذَوْنَ عَبَاكِنْ تٜىٰكُ، يَا كُو یَنْ كَاسُوَ نَ سِدُوانْ، كُو دَ كُكَ تُورَ جِضَاغٜىٰ عَكَنْ تٜىٰكُ دُواْمِنْ سُكَٰوُاْ مُكُ أَرْزِڧِ؞ Faic an caibideil |
«يَا كَيْ طَنْ مُتُمْ، كَڢَطَا وَ سَرْكِنْ تَيَ، كَثٜىٰ، « ‹إِنْجِنِ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ، يَا سَرْكِنْ تَيَ، كَيِ غِرْمَنْ كَيْ حَرْ كَثٜىٰ، «نِے وَنِ اللَّهْ نٜىٰ، إِنَ كُمَ ظَوْنٜىٰ عَكَنْ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِ؞ كَمَرْ وَنِ اللَّهْ، نَكٜىٰ ظَوْنٜىٰ أَڟَكِيَرْ تٜىٰكُ؞» عَمَّا دُكْدَهَكَ، كَيْ مُتُمْ نٜىٰ كَوَيْ، بَوَنِ اللَّهْ بَ، كُواْدَيَكٜىٰ كَطَوْكِ كَنْكَ كَيْ مَيْ حِكِمَ نٜىٰ كَمَرْ اللَّهْ؞