عِشَايَ 22:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 سُواْجُواْجِنْ عٜىٰلَمْ سُنْ طَوْكِ بَكَ دَ كِبِيَ، تَرٜىٰدَ مَاسُ هَوَنْ كٜىٰكُنَنْ دُواْكِ، سُواْجُواْجِنْ كِرْ كُمَ سُنَ رِڧٜىٰ دَ غَرْكُوُاْيِ؞ Faic an caibideil |
أَنْ نُونَ مِنِ رُعُيَ مَيْ تَادَ حَنْكَلِ، عَثِكِنْ رُعُيَرْ نَغَ مَيْ ثِنْ أَمَانَ يَنَ تَثِنْ أَمَانَ، مَيْ هَلَّكَرْوَ كُمَ يَنَ تَهَلَّكَرْوَ؞ يَا كُو سُواْجُواْجِنْ عٜىٰلَمْ، كُهَوْرَ دَ يَاڧِ! يَا كُو سُواْجُواْجِنْ مٜىٰدِيَ، كُكٜىٰوَيٜىٰ بِرْنِنْ! دُكَنْ وَهَلَرْ دَ بَابِيلَ تَحَيْڢَرْ، اللَّهْ ذَيْ جَنْيٜىٰتَ؞