عِشَايَ 22:12 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا12 أَ رَانَرْ نَنْ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا يَكِرَاكُ كُيِ كُوكَا دَ مَكُواْكِ، كُ أَسْكٜىٰ كَوُنَنْكُ، كُسَا رِيغُنَنْ نُونَ بَڧِنْ ثِكِ؞ Faic an caibideil |
«يَا إِسْرَٰٓءِيلَ، كَدَ ڢَا كُيِ ڢَضٍ ثِكِ! كَدَ كُيِ مُرْنَ كَمَرْ سَوْرَنْ ڧَبِيلُ! غَمَا كُنْيِ وَ اللَّهْ نْكُ رَشِنْ أَمِنْثِ تَوُرِنْ بِنْ وَطَنْسُ أَلُّواْلِ كَمَرْ كَارُوَرْ دَتَكٜىٰبِنْ مَظَا؞ عَكُواْوَنّٜىٰ وُرِنْ بُغُنْ حَڟِ كُكَ سَيَرْ دَ كَنْكُ غَ غُنْكِنَّنْ بَعَلْ كَمَرْ كَارُوَ غَمَا كُنَ جِنْ دَاطِنْ لَادَنْ دَ كُكٜىٰ ڟَمَّنِ يَبَاكُ؞
بَرِ ڢِرِسْتُواْثِے مَاسُ حِدِمَرْ يَهْوٜىٰهْ أَڟَكَانِنْ ذَوْرٜىٰ دَ بَغَدٜىٰ سُيِ كُوكَا؞ بَرِ سُثٜىٰ «يَا يَهْوٜىٰهْ، جِ تَوْسَيِنْ مُتَنٜىٰنْكَ؞ كَدَ كَسَا جَمَعَرْ غَادُوانْكَ سُكُنْيَاتَ، حَرْ أَلْعُمَّيْ سُيِ مُلْكِنْسُ؞ دُوانْمٜىٰ ذَاعَ ثٜىٰ عَثِكِنْ ڧَبِيلُ ‹إِنَا اللَّهْ نْسُ يَكٜىٰ؟› »
ذَنْ مَيْدَ بُكُكُوَنْكُ سُذَمَ أَبِنْ بَڧِنْ ثِكِ؞ دُكَنْ وَاڧُواْڧِنْكُ ذَاسُ ذَمَ وَاڧُواْڧِنْ كُوكَنْ مُتُوَ؞ ذَنْسَا ڟُمُّواْكِ سُذَمَ رِيغُنَنْكُ، إِنْمَيْدَ كَوُنَنْكُ كَمَرْ نَ عُنْغُلُ؞ ذَاكُيِ كُوكَا كَمَرْ إِيَايٜىٰنْ دَ سُكَ رَسَ طَنْسُ طَيَ تَكْ؞ عَڧَرْشٜىٰ، رَانَرْ ذَاتَ ذَمَ دَ طَاثِ ڨُورَيْ!»