عِشَايَ 2:9 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا9 تَهَكَ عَكَ ڧَسْڧَنْتَرْدَ یَنْ أَدَمْ، عَكَ كُمَ كُنْيَتَرْدَ كُواْوَنٜىٰ مُتُمْ؞ كَدَ كَغَاڢَرْتَا مُسُ، يَا يَهْوٜىٰهْ! Faic an caibideil |
حَڧِيڧَ، إِرِنْ ڧَٰعِدُواْدِنَّنْ سُنَدَ عَلَمَرْ حِكِمَ يَدَّ سُكَنْ كَٰوُاْ ڨُوذُواْ ثِكِنْ أَدِّينِنْ دَ مُتَنٜىٰ سُكَ ڧِرْڧِرُواْ دَ نَاثٜىٰوَ عَكَنْ حَنَ وَكَنْسُ جِنْ دَاطِے دُواْمِنْ نٜىٰمَنْ لَادَ دَ كُمَبَا وَجِكِے وَهَلَ؞ عَمَّا غَسْكِيَ، ڧَٰعِدُواْدِنَّنْ بَاسُدَ وَنِ إِيكُواْ وَجٜىٰنْ حَنَ شَعَوَرْ جِكِے؞