عِشَايَ 2:11 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا11 ذَاعَڧَسْڧَنْتَرْ دَمَيْ عِدُوانْ رٜىٰنِ، غِرْمَنْ كَنْ یَنْ أَدَمْ، ذَاعَ ڧَسْڧَنْتَرْ دَشِ؞ أَ رَانَرْ نَنْ، يَهْوٜىٰهْ نٜىٰ كَطَيْ ذَاعَ طَوْكَكَ؞ Faic an caibideil |
« ‹أَ رَانَرْ نَنْ ذَنْ كٜىٰٻٜىٰ ڢِيلِ عِنْدَ ذَاعَ بِنّٜىٰ غُواغْ عَ إِسْرَٰٓءِيلَ، ڢِيلِ أَ حَنْيَرْ دَ مَاسُ تَڢِيَ سُكَنْبِے عَݣُورِنْ غَبَشِنْ تٜىٰكُ؞ وُرِنَّنْ ذَيْ تُواْشٜىٰ حَنْيَرْ دَ مَاسُ تَڢِيَ سُكَنْبِے، غَمَا أَوُرِنْ نٜىٰ ذَاعَ بِنّٜىٰ غُواغْ دَ دُكَنْ سُواْجُواْجِنْسَ مَاسُيَوَ؞ ذَاعَكِرَا وُرِنْ ݣُورِنْ هَمُوانْ غُواغْ، وَتُواْ ݣُورِنْ ضُنْدُنَارْ غُواغْ؞
يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا يَثٜىٰ «غَاشِ، رَانَ تَنَ ذُوَا، تَنَ ڧُونَ كَمَرْ وُتَرْ مَڧٜىٰرَ، سَعَدَّ دُكَنْ مَاسُ غِرْمَنْ كَيْ دَ دُكَنْ مَاسُ عَيْكَتَ مُغُنْتَا ذَاسُ ڧُواْنٜىٰ كَمَرْ بُوسَشِّيَرْ ثِيَوَ؞ رَانَرْ دَتَكٜىٰ ذُوَا ذَاتَ ثِنْيٜىٰسُ ڧُرْمُسْ دَغَ تُوشٜىٰ حَرْ رَسَّنْسُ، بَا أَبِنْدَ ذَيْ ضَغٜىٰ مُسُ؞