عِشَايَ 19:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 غَا سَڧُواْ غَمٜىٰدَ مَصَرْ؞ غَاشِ، يَهْوٜىٰهْ يَنَ ذُوَا عَكَنْ غِرْغِجٜىٰ مَيْ سَوْرِنْ غُدُ، يَنَ ذُوَا ڧَسَرْ مَصَرْ؞ غُمَكَنْ مَصَرْ سُنَ ڢِرْغِتَ أَغَبَنْسَ، ظُكَاتَنْ مَصَرَاوَا كُمَ سُنَ نَرْكٜىٰوَ؞ Faic an caibideil |
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «كُسَنَرْوَ أَلْعُمَّيْ، كُيِ شٜىٰلَ، كُتَادَ تُوتَ، كُيِ شٜىٰلَ، كَدَ كُٻُواْيٜىٰ وَنِ أَبُ عَمَّا كُثٜىٰ، ‹أَنْثِ بَابِيلَ دَ يَاڧِ، أَنْ كُنْيَتَرْدَ اللَّهْنْتَ بٜىٰلْ، أَنْ رُشٜىٰ غُنْكِنْتَ مٜىٰرُواْدَكْ، أَنْ كُنْيَتَرْدَ غُمَكَنْتَ، أَنْكُمَ رُشٜىٰ صِڢُّواْڢِنْتَ!›