عِشَايَ 15:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 مُتَنٜىٰنْ غَرِنْ دِبُوانْ سُنْ هَوْ كَنْ تُدَّيْ، ذَاسُيِ كُوكَا أَوُرَارٜىٰنْ سُجَّدَ؞ مُتَنٜىٰنْ مُواْوَبْ سُنَ كُوكَا دَ بَڧِنْ ثِكِ سَبُواْدَ أَنْرُشٜىٰ ڧَوْيُكَنْ نٜىٰبُواْ دَ مٜىٰدٜىٰبَ؞ دُواْمِنْ أَ نُونَ بَڧِنْ ثِكِ، كُواْوَ يَ أَسْكٜىٰ كَنْسَ دَ غٜىٰمُنْسَ؞ Faic an caibideil |
إِنْجِنِ يَهْوٜىٰهْ، «غَاشِ، أَبُواْكَنْ غَابَا سُنَ تَاسُواْوَ دَغَ أَرٜىٰوَ، كَمَرْ تَاسُواْوَرْ ضُوً كُواْغِ؞ ذَاسُ ذُواْ كَمَرْ أَمْبَلِيَرْ ضُوَ، سُرُڢٜىٰ ڧَسَرْدَ دُكَنْ كُواْمٜىٰ عَثِكِنْتَ، سُرُڢٜىٰ دُكَنْ غَرُرُوَ دَ مَذَوْنَنْسُ؞ جَمَعَرْ ڧَسَرْ ذَاسُيِ كُوكَنْ نٜىٰمَنْ تَيْمَكُواْ، دُكَنْ مَذَوْنَنْ ڧَسَرْ ذَاسُيِ تَ إِيهُ؞
يِ إِيهُ، يَا كُو مُتَنٜىٰنْ هٜىٰشْبُوانْ، غَمَا أَنْهَلَّكَ بِرْنِنْ أَيْ! يِكُوكَا، يَا كُو مَتَنْ رَبَّهْ، كُسَا كَايَنْ نُونَ بَڧِنْ ثِكِ، كُيِ مَكُواْكِ؞ كُيِ غُدُ، كُنَ كَيْ دَ كَٰوُاْوَ ثِكِنْ كَتَنْغَرْ بِرْنِ؞ غَمَا غُنْكِنْكُ مُواْلٜىٰكْ ذَاعَ كَيْ شِ بَوْتَا أَوَتَ ڧَسَا، دُكْ دَ ڢِرِسْتُواْثِنْسَ دَ شُوغَبَنِّنْ أَدِّينِنْسَ؞
ذَنْ مَيْدَ بُكُكُوَنْكُ سُذَمَ أَبِنْ بَڧِنْ ثِكِ؞ دُكَنْ وَاڧُواْڧِنْكُ ذَاسُ ذَمَ وَاڧُواْڧِنْ كُوكَنْ مُتُوَ؞ ذَنْسَا ڟُمُّواْكِ سُذَمَ رِيغُنَنْكُ، إِنْمَيْدَ كَوُنَنْكُ كَمَرْ نَ عُنْغُلُ؞ ذَاكُيِ كُوكَا كَمَرْ إِيَايٜىٰنْ دَ سُكَ رَسَ طَنْسُ طَيَ تَكْ؞ عَڧَرْشٜىٰ، رَانَرْ ذَاتَ ذَمَ دَ طَاثِ ڨُورَيْ!»