عِشَايَ 14:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 غَاشِ، دُكَنْ دُونِيَا تَشِغَ هُوتُ دَ سَلَمَ، كُواْعِنَ أَنْٻَرْكٜىٰ دَ وَاڧَرْ مُرْنَ؞ Faic an caibideil |
أَنْ نُونَ مِنِ رُعُيَ مَيْ تَادَ حَنْكَلِ، عَثِكِنْ رُعُيَرْ نَغَ مَيْ ثِنْ أَمَانَ يَنَ تَثِنْ أَمَانَ، مَيْ هَلَّكَرْوَ كُمَ يَنَ تَهَلَّكَرْوَ؞ يَا كُو سُواْجُواْجِنْ عٜىٰلَمْ، كُهَوْرَ دَ يَاڧِ! يَا كُو سُواْجُواْجِنْ مٜىٰدِيَ، كُكٜىٰوَيٜىٰ بِرْنِنْ! دُكَنْ وَهَلَرْ دَ بَابِيلَ تَحَيْڢَرْ، اللَّهْ ذَيْ جَنْيٜىٰتَ؞