عِشَايَ 13:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 عَكَنْ تُدُ مَرَرْ كُواْمٜىٰ عَتَادَ تُوتَرْ يَاڧِ! عَتَادَ مُرْيَ غَ مَاسُ يَاڧِ، أَطَغَ حَنُّ عَبَاسُ عَلَمَ سُشِغَ يَاڧِ عَڧُواْڢُواْڢِنْ بِرْنِنْ مَنْيَنْ مُتَنٜىٰ؞ Faic an caibideil |
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «كُسَنَرْوَ أَلْعُمَّيْ، كُيِ شٜىٰلَ، كُتَادَ تُوتَ، كُيِ شٜىٰلَ، كَدَ كُٻُواْيٜىٰ وَنِ أَبُ عَمَّا كُثٜىٰ، ‹أَنْثِ بَابِيلَ دَ يَاڧِ، أَنْ كُنْيَتَرْدَ اللَّهْنْتَ بٜىٰلْ، أَنْ رُشٜىٰ غُنْكِنْتَ مٜىٰرُواْدَكْ، أَنْ كُنْيَتَرْدَ غُمَكَنْتَ، أَنْكُمَ رُشٜىٰ صِڢُّواْڢِنْتَ!›