عِشَايَ 12:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 يِ إِيهُ دَ مُرْنَ، يَا كُو مَذَوْنَنْ سِهِيُواْنَ! غَمَا مَيْ ڟَرْكِے نَ إِسْرَٰٓءِيلَ، اللَّهْ مَيْغِرْمَ نٜىٰ يَنَ ڟَكِيَرْكُ؞» Faic an caibideil |
يَثٜىٰ مِنِ «يَا كَيْ طَنْ مُتُمْ، وَنَّنْ وُرِينٜىٰ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِنَ دَ وُرِنْ دَ ذَنْسَا تَڢِنْ ڧَڢَاڢُنَ، عِنْدَ ذَنْ ذَوْنَ عَثِكِنْ جَمَعَتَ إِسْرَٰٓءِيلَ حَرْ أَبَدَا؞ غِدَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ بَذَاسُ ڧَارَ ڧَظَنْتَرْدَ سُونَنَ بَ كُمَ، كُواْ سُو، كُواْ سَرَاكُنَنْسُ؞ بَذَاسُ ڧَارَ ڧَظَنْتَرْدَ سُونَنَ تَوُرِنْ يِنْ كَارُوَنْثِ أَوُرِنْ سُجَّدَ بَ، بَ كُوَ ذَاسُ ڧَارَ كَكَّڢَ أَبُبُوَنْ تُنَاوَا دَ سَرَاكُنَنْ دَ سُكَ مُتُ أَوُرَارٜىٰنْ سُجَّدَ عَتُدَّيْبَ؞
«بِيٜىٰ دَ سَاشٜىٰنْ ذُرِيَرْ يَهُودَ، إِيَاكَرْ ذَاتَ مِيڧٜىٰ دَغَ غَبَسْ ذُوَا يَمَّ؞ ذَاعَكٜىٰٻٜىٰ سَاشٜىٰنَّنْ يَذَمَ ݣَوْتَا تَمُسَمَّنْ؞ ڢَاطِنْسَ ذَيْ كَمُ دُبُو عَشِرِنْ دَ بِيَرْ، ڟَوُانْسَ كُمَ دَيْدَيْ دَ ڟَوُانْ رَبُوانْ غَادُواْ نَسَاشٜىٰنْ ذُرِيَ طَيَ وَنْدَ يَمِيڧٜىٰ دَغَ غَبَسْ ذُوَا يَمَّ؞ وُرِے مَيْ ڟَرْكِے كُمَ ذَيْ كَسَنْثٜىٰ أَڟَكِيَرْ سَاشٜىٰنْ؞