عِشَايَ 1:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 كُجِ، يَا كُو سَمَّيْ! كِجِ، يَا كٜىٰ دُونِيَا! غَمَا يَهْوٜىٰهْ يَايِ مَغَنَ يَثٜىٰ، «نَيِ رٜىٰنُوانْ یَیَ، عَمَّا سُنْ جُويَا سُنَ غَابَادَنِے؞ Faic an caibideil |
سَبُواْدَ حَكَ، يَا تُدَّنْ إِسْرَٰٓءِيلَ، كُجِ مَغَنَرْ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ؞ غَا أَبِنْدَ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ يَكٜىٰ ڢَطَا مُكُ، يَا كُو مَنْيَ دَ ڧأَنَانً تُدَّيْ دَ مَٻُٻُّغَرْ ضُوَ دَ ݣُورُرُوَ دَ كُڢَيْ دَ بُوسَشِّيَرْ ڧَسَا مَرَرْ أَمْڢَانِ دَ غَرُضُوً دَ عَكَ يَاشٜىٰسُ، وَطَنْدَ سُكَ ذَمَ أَبِنْدَ عَكَ ݣُوسَ دَ أَبِنْ بَعَ غَ سَوْرَنْ دُكَنْ أَلْعُمَّنْ دَسُكٜىٰ كٜىٰوَيٜىٰ دَكُو؞
أَ زَامَانِنْ دَ سَرْكِے يُواْتَمْ يَكٜىٰ مُلْكِ أَ يَهُودَ، مِيكَ مُتُمِنْ مُواْرٜىٰشٜىٰتْ يَڢَطِ مَغَنَرْ دَ يَهْوٜىٰهْ يَغَيَ مَسَ؞ يَكُمَ ثِيغَبَ أَ زَامَانِنْ وَطَنَّنْ سَرَاكُنَ، وَتُواْ سَرْكِے أَهَظْ دَ سَرْكِے هٜىٰزٜىٰكِيَ، كُواْوَنّٜىٰنْسُ يَغَاجِ مُلْكِ دَغَ وَنْدَ يَمُتُ؞ يَهْوٜىٰهْ يَا بَيَّنَوَ مِيكَ أَبُبُوَنَّنْ عَكَنْ سَمَرِيَ دَ عُرُوشَلِيمَ؞