عِشَايَ 1:14 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا14 رَيْنَ يَڧِ بُكُكُوَنْكُ نَسَابُوانْ وَتَ دَ دُكَنْ بُكُكُوَنْكُ دَ عَكَ ڟَارَا؞ سُنْ ذَمَ مِنِ كَايَ، نَغَاجِ دَسُو؞ Faic an caibideil |
كُنْ غَاجِيَرْ دَ يَهْوٜىٰهْ دَ كَلْمُواْمِنْكُ؞ دُكْدَهَكَ كُكَثٜىٰ «تَيَيَا مُكَ غَاجِيَرْ دَشِ؟» تَوُرِنْ ثٜىٰوَ «دُكْ وَنْدَ يَعَيْكَتَ مُغُنْتَا، شِينٜىٰ مُتُمِنْ كِرْكِ أَعِدُوانْ يَهْوٜىٰهْ، كُمَ يَهْوٜىٰهْ يَنَ كُوَ جِنْ دَاطِنْسُ؞» كُنَ كُمَ تَمْبَيَ ثٜىٰوَ «إِنَا اللَّهْ يَكٜىٰ وَنْدَ شِينٜىٰ مَيْ شَرِيعَرْ غَسْكِيَ؟»