عِشَايَ 1:11 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا11 إِنْجِنِ يَهْوٜىٰهْ، يَوَنْ هَدَايُنْكُ يَ إِشٜىٰنِ، بَانَ سُوانْ هَدَايُنْكُ نَڧُواْنَاوَا، كُواْ نَضَغُواْ، كُواْ كِڟٜىٰنْ دَبُّواْبِنْكُ؞ بَانَ شَعَوَرْ جِنِنْ بِجِمَنْكُ دَ نَتُمَكِنْكُ دَ أَوَكِنْكُ؞ Faic an caibideil |
كُواْوَثٜىٰ رَانَ سُنَ تَنٜىٰمَنَ، سُنَيِنْ كَمَرْ سُنَ مَرْمَرِنْ سَنِنْ حَنْيَتَ، سُنَيِنْ كَمَرْ سُو جَمَعَثٜىٰ مَيْ عَيْكَتَ أَدَلْثِے، كَمَرْ سُو جَمَعَثٜىٰ وَدَّ تَكٜىٰبِنْ عُمَرْنَنْ اللَّهْ نْسُ؞ سُنَ ضُواْڧُواْ إِنْيِ مُسُ شَرِيعَرْ غَسْكِيَ، كَمَرْ سُنَ مَرْمَرِنْ اللَّهْ يَذُواْ كُسَدَسُو؞»
«بَنْ جِ دَاطِنْ سُجَّدَرْ مُتَنٜىٰبَ؞ مِيڧَ بِجِمِ هَدَايَ دَ كَشٜىٰ مُتُمْ أَوُرِينَ أَبُ طَيَ نٜىٰ؞ مِيڧَ طَنْ ضَغُواْ هَدَايَ دَ مِيڧَ كَرٜىٰ هَدَايَ أَوُرِينَ أَبُ طَيَ نٜىٰ؞ مِيڧَ حَڟِ هَدَايَ دَ مِيڧَ جِنِنْ أَلَدٜىٰ هَدَايَ أَوُرِينَ أَبُ طَيَ نٜىٰ؞ مِيڧَ مِنِ تُرَارٜىٰ هَدَايَ دَ سَا وَغُنْكِ أَلْبَرْكَ، أَوُرِينَ أَبُ طَيَ نٜىٰ؞ دُكَنْسُ سُكَ ذَاٻِ بِنْ رَعَيِنْ كَنْسُ، عَثِكِنْ سُجَّدَرْسُ تَڧَظَنْتَا سُكَجِ دَاطِے؞