إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «عِدَنْ كُنَ ڟَمَّنِ نَا كُواْرِ مُتَنٜىٰنَ كَمَرْ يَدَّ مُتُمْ يَكَنْ سَكِ مَاتَرْسَ، تُواْ، إِنَا تَكَرْدَرْ سَكِنْ عَوْرٜىٰنْدَ نَبَاتَ؟ عِدَنْ كُنَ ڟَمَّنِ نَا سَيَرْ دَكُو یَیَنَ غَ مَيْبِنَ بَاشِ، تُواْ، إِنَا يَكٜىٰ؟ أَعَ، كُنْ تَڢِے بَوْتَا سَبُواْدَ لَيْڢُواْڢِنْكُنٜىٰ، سَبُواْدَ ذُنُبَنْكُ نَغَنْغَنْثِنٜىٰ أَنْكَوَرْدَ مَامَرْكُ؞