يُوشَعُ 4:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 كُجِ مَغَنَرْ يَهْوٜىٰهْ، يَا كُو مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ، غَمَا يَهْوٜىٰهْ يَنَدَ ڧَارَ عَكَنْكُ، كُو مَذَوْنَنْ ڧَسَرْ؞ «غَمَا بَابُ أَمِنْثِ، بَابُ ڧَوْنَ، بَابُ سَنِنَ عَڧَسَرْ، نِے دَ نَكٜىٰ اللَّهْ نْكُ؞ Faic an caibideil |
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «كُكَسَ كُنّٜىٰ، يَا كُو ڢِرِسْتُواْثِے! كُسَوْرَرَ، يَا غِدَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ! كُلُورَ، يَا غِدَنْ سَرْكِے! غَمَا كَلْمُواْمِنْ حُكُنْثِ عَكَنْكُنٜىٰ؞ يَنْذُ تَاكُتَاڧَارٜىٰ! كُنْ سَا مُتَنٜىٰ عَتَرْكُواْ تَوُرِنْ سُجَّدَ أَ مِظْڢَ، كُنْ كَامَسُ دَ رَاغَ عَبَبَّنْ تُدُنْ تَبُوارْ؞