يُوشَعُ 2:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 بَذَنْ نُونَاوَ یَیَنْتَ جِنْڧَيْ بَ، غَمَا سُو بَنَوَ بَنٜىٰ، سُو حَيْڢُوَرْ كَارُوَنْثِ نٜىٰ؞ Faic an caibideil |
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «عِدَنْ كُنَ ڟَمَّنِ نَا كُواْرِ مُتَنٜىٰنَ كَمَرْ يَدَّ مُتُمْ يَكَنْ سَكِ مَاتَرْسَ، تُواْ، إِنَا تَكَرْدَرْ سَكِنْ عَوْرٜىٰنْدَ نَبَاتَ؟ عِدَنْ كُنَ ڟَمَّنِ نَا سَيَرْ دَكُو یَیَنَ غَ مَيْبِنَ بَاشِ، تُواْ، إِنَا يَكٜىٰ؟ أَعَ، كُنْ تَڢِے بَوْتَا سَبُواْدَ لَيْڢُواْڢِنْكُنٜىٰ، سَبُواْدَ ذُنُبَنْكُ نَغَنْغَنْثِنٜىٰ أَنْكَوَرْدَ مَامَرْكُ؞
أَ نَنْ مُنَ عِيَ غَنِنْ يَدَّ اللَّهْ يَكٜىٰدَ أَلْحٜىٰرِ دَ كُمَ ڟَنَنِ؞ يَنُونَ ڟَنَنِنْسَ غَ وَطَنْدَ سُكَ ڢَاطِ، عَمَّا يَنُونَ أَلْحٜىٰرِنْسَ أَغَرٜىٰكَ، وَتُواْ، عِدَنْ كَا ثِيغَبَدَ ذَمَ ثِكِنْ أَلْحٜىٰرِنْسَ؞ عِدَنْ كُوَ بَكَ ثِيغَبَدَ حَكَبَ، كَيْ مَا ذَاعَ سَارٜىٰكَ دَغَ تُوشٜىٰنْ كٜىٰنَنْ؞