يُوشَعُ 12:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 دُواْمِنْ حَكَ، سَيْ كُكُواْمَ غَ اللَّهْ نْكُ؞ كُڧَوْنَثٜىٰشِ، كُيِ شَرِيعَرْ غَسْكِيَ، كُكَڢَ سَا ذُوثِيَا غَ اللَّهْ نْكُ كُلُّمْ؞ Faic an caibideil |
اللَّهْ يَا كُمَ ڢَطَا وَ مُوسَٰى «كَڢَطَا وَجَمَعَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ ثٜىٰوَ ‹يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَكَاكَنِّنْكُ، وَتُواْ اللَّهْ نَ إِبْرَٰهِيمْ، اللَّهْ نَ إِسْحَٰڧَ، اللَّهْ نَ يَعْڧُوبَ، يَا عَيْكٜىٰنِ غَرٜىٰكُ؞› «وَنَّنْ شِينٜىٰ سُونَنَ حَرْ أَبَدَا، دَ وَنَّنْ سُونَ ذَاعَ دِنْغَ كِرَنَ حَرْ دُكَنْ ڟَارَا مَاسُ ذُوَا؞»
سَبُواْدَ حَكَ نِے يَهْوٜىٰهْ نَثٜىٰ، ‹كُجِرَا رَانَرْ دَ ذَنْ تَاشِ إِنْيِ زَرْغِنْ أَلْعُمَّيْ؞ غَمَا نَايِ نِيَّ ذَنْ تَتَّارَ ڧَبِيلُ سُذَمَ بَبَّنْ تَارُوانْ مُلْكُواْكِ، دُواْمِنْ إِنْ ظُبَ مُسُ ڢُشِنَ مَيْ ذَاڢِ دَ دُكَنْ هَوْشِنَ؞ غَمَا كَمَرْ ڢُشِنْ مُتُمْ مَيْ كِيشِنْ ڧَوْنَ، ڢُشِنَ ذَيْ كُنُّ دَ ذَاڢِ، دُكَنْ دُونِيَا كُوَ ذَاتَ ڧُواْنٜىٰ؞› »