9 يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ «أَسَا مَسَ سُونَ لُواْ أَمِّ؞ غَمَا مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ بَمُتَنٜىٰنَ بَنٜىٰ، نِے كُمَ بَ اللَّهْ نْسُ بَنٜىٰ؞»
سَيْ يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ مِنِ «كُواْ دَ مُوسَٰى دَ سَمَٰعِيلَ سُنْ ڟَيَ أَغَبَنَ سُنَ ضُواْڧُواْ دُواْمِنْ ذُوثِيَاتَ، بَذَاتَ جُويَا وُرِنْسُبَ؞ كُواْرِ جَمَعَرْ نَنْ دَغَ غَبَنَ، سُتَڢِے!
دَ غَرِ يَوَايٜىٰ، سَعَدَّ ڢَشُرْ يَثِرٜىٰ إِرْمِيَ دَغَ كَتَكُوانْ رِڧٜىٰ ڧَڢَاڢُ، سَيْ إِرْمِيَ يَثٜىٰ مَسَ «يَهْوٜىٰهْ بَايَ كِرَنْكَ دَ سُونَنْكَ ڢَشُرْ، عَمَّا دَ سُونَ مَغُوارْمِسَّبِبْ، وَتُواْ، رَظَنَ عَتَ كُواْوَنٜىٰ غٜىٰڢٜىٰ؞
دُكْدَهَكَ يَوَنْ ذُرِيَرْ مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ ذَيْ كَسَنْثٜىٰ كَمَرْ يَشِ عَبَاكِنْ تٜىٰكُ، وَنْدَ بَعَ عِيَ عَوْنَاوَا كُواْ ڧِرْغَوَ؞ عِنْدَ كُمَ دَا عَكَثٜىٰ مُكُ «كَا بَمُتَنٜىٰنَ بَنٜىٰ،» ذَاعَ ثٜىٰ دَكُو «یَیَنْ اللَّهْ مَيْ رَيْ؞»
بَايَنْدَ غُواْمٜىٰرْ تَيَيٜىٰ یَرْتَ لُواْ رُهَمَ، سَيْ تَسَاكٜىٰ طَوْكَرْ ثِكِ، تَحَيْڢِ طَا نَمِجِ؞
ذَنْشُوكَ مُتَنٜىٰنَ عَڧَسَرْ دُواْمِنْ كَيْنَ؞ ذَنْ كُمَيِ وَ ‹لُواْ رُهَمَ،› جِنْڧَيْ، إِنْكُمَ ثٜىٰ وَ ‹لُواْ أَمِّ›، ‹مُتَنٜىٰنَ!› سُو مَا ذَاسُثٜىٰ مِنِ، ‹كَيْ نٜىٰ اللَّهْ نَا!› »