إِبْرَانِيَاوَا 4:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 دَيَكٜىٰ أَلْڧَوَرِنْ شِغَ هُوتُنْسَ يأَنَانً حَرْ يَنْذُ، بَرِ مُيِ حَنْكَلِ سُواْسَيْ كَدَ وَنِ دَغَ ثِكِنْكُ يَكَاسَ شِغَ؞ Faic an caibideil |
ذَاكُشَا وَهَلَ سَبُواْدَ لَيْڢِنْكُ حَرْ شٜىٰكَرَا أَرْبَعِنْ، بِسَغَ ݣُونَكِنَّنْ أَرْبَعِنْ دَ كُكَ لٜىٰڧِ أَسِيرِنْ ڧَسَرْ، وَتُواْ شٜىٰكَرَا طَيَ دُواْمِنْ كُواْوَنٜىٰ ݣُونَ طَيَ؞ تَهَكَ ڢَا، ذَاكُ طَوْكِ أَلْحَكِنْ لَيْڢِنْكُ، كُكُمَ سَنِ ثٜىٰوَ بَڧَرَمِنْ أَبُ بَنٜىٰ ڢُشِنَ يَڧُونَ عَكَنْ مُتُمْ؞
«سَبُواْدَ حَكَ، يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ يَثٜىٰ، ‹كُواْدَيَكٜىٰ نَيِ أَلْڧَوَرِ دَكَيْ دَ غِدَنْ مَحَيْڢِنْكَ ثٜىٰوَ ذَاكُيِ مِنِ حِدِمَ حَرْ أَبَدَا، عَمَّا يَنْذُ، إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، كُواْ كَطَنْ وَنَّنْ بَذَيْ يِوُ كُمَ بَ! غَمَا نَكَنْ غِرْمَمَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ غِرْمَمَ نِے، عَمَّا وَطَنْدَ سُكٜىٰ رٜىٰنَ نِے ذَاسُ شَا وُلَڧَنْثِ؞