غَلَاتِيَاوَا 2:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 عَمَّا كُواْ كَطَنْ بَمُيَرْدَ مُسُبَ، غَمَا مُنَ سُواْ مُكِيَايٜىٰ غَسْكِيَرْ لَابَرِنَّنْ مَيْ دَاطِے دُواْمِنْكُ؞ Faic an caibideil |
عَمَّا دَ نَغَ بَاسَ يِنَبِنْسُ بِسَغَ غَسْكِيَرْ لَابَرِنَّنْ مَيْ دَاطِے، سَيْنَثٜىٰ وَ بِتْرُسْ أَغَبَنْ كُواْوَ دُكَ «كَيْ بَيَهُودٜىٰ نٜىٰ، عَمَّا كَنَ يِنْ ذَمَنْكَ يَدَّ وَطَنْدَ بَا يَهُودَاوَا بَ سُكٜىٰيِ، بَكَمَرْ يَدَّ يَهُودَاوَا سُكٜىٰيِبَ؞ يَنْذُ، يَيَ ذَاكَسَا وَ وَطَنْدَ بَا يَهُودَاوَا بَ دُواْلٜىٰ سُبِے أَلْعَادُنْ يَهُودَاوَا؟»
سَبُواْدَ وَنَّنْ نٜىٰ كُمَ مُكٜىٰ غُواْدٜىٰ وَ اللَّهْ كُلُّمْ، غَمَا سَعَدَّ كُكَ كَرْٻِ كَلْمَرْ اللَّهْ دَ كُكَجِ دَغَ وُرِنْمُ، بَكُ كَرْٻٜىٰتَ كَمَرْ مَغَنَرْ مُتُمْ ثٜىٰ بَ، سَيْدَيْ عَيْنِحِنْ يَدَّ تَكٜىٰ، وَتُواْ كَلْمَرْ اللَّهْ، وَدَّ تَكٜىٰ عَيْكِ أَ ذُوثِيَارْكُ، كُو دَ كُكَ بَادَ غَسْكِيَ؞
يَا كُو وَطَنْدَ نَكٜىٰ ڧَوْنَ، دَا مَا نَيِ مَرْمَرِنْ رُبُوتَ مُكُ غَمٜىٰدَ ثٜىٰتُواْنَّنْ نَامُ دُكَ؞ عَمَّا دَغَ بَايَ نَغَ يَذَمَ دُواْلٜىٰنٜىٰ إِنْرُبُوتَ مُكُ إِنْ غَرْغَطٜىٰكُ كُدَاغٜىٰ سُواْسَيْ كُكِيَايٜىٰ بَنْغَسْكِيَرْمُ وَدَّ اللَّهْ يَدَنْڧَوَ ڟَرْكَكَنْسَ، سَوْ طَيَ تَكْ، بَا ڧَارِ؞