عُزَيْرُ 4:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 سَعَنً سَوْرَنْ مُتَنٜىٰنْ ڧَسَرْ سُكَيِ ڧُواْڧَرِ سُحَنَ مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ، سُكَ كُمَبَاسُ ڟُواْرُواْ دُواْمِنْ كَدَ سُيِ غِنِنْ؞ Faic an caibideil |
سَيْ يَيِ مَغَنَ أَغَبَنْ أَبُواْكَنْسَ دَ ڧُنْغِيَرْ سُواْجُواْجِنْ سَمَرِيَ يَثٜىٰ «مٜىٰ وَطَنَّنْ يَهُودَاوَا مَرَسَ ڧَرْڢِے سُكٜىٰيِ؟ سُنَ سُواْ سُمَيْدَ كَتَنْغَرْ بِرْنِنْسُ نٜىٰ؟ سُنَسُواْ سُمِيڧَ هَدَايُ نٜىٰ؟ سُنَ سُواْ سُغَمَ عَيْكِنْ أَ رَانَ طَيَ نٜىٰ؟ ذَاسُ عِيَ سَابُنْتَا دُووَڟُنْ غِنِنْ دَغَ تُلِنْ مَتَتُّنْ دُووَڟُنَّنْ دَ عَكَ ڧُواْنٜىٰنٜىٰ؟»
سَيْ دَتَّاوَنْ سُكَثٜىٰ وَسَرْكِے «رَنْكَيَدَطٜىٰ! يَا كَمَاتَ عَكَشٜىٰ مُتُمِنَّنْ إِرْمِيَ غَمَا إِرِنْ مَغَنَرْسَ نَنْ يَنَ سَا سُواْجُواْجِنْ دَ سُكَ ضَغٜىٰ عَبِرْنِنْ سُڢِدَّ ذُوثِيَا، حَرْ مَا دَ دُكَنْ سَوْرَنْ جَمَعَ؞ غَمَا مُتُمِنَّنْ بَايَ نٜىٰمَنْ لَاڢِيَرْ جَمَعَرْ نَنْ، سَيْدَيْ وَهَلَ يَكٜىٰ نٜىٰمَ تَڢَاطُواْ مُسُ؞»