عُزَيْرُ 4:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 دَ أَبُواْكَنْ غَابَنْ مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ دَ نَ بِلِيَامِنُ سُكَجِ ثٜىٰوَ وَطَنْدَ سُكَ كُواْمُواْ دَغَ بَوْتَا، سُنَ غِنَا هَيْكَلِ دُواْمِنْ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ؞ Faic an caibideil |
سَيْ كَسَنِ كَكُمَ ڢَهِمْتَ ثٜىٰوَ دَغَ لُواْكَثِنْ دَ عَكَ عُمَرْتَ أَسَابُنْتَا أَسَاكٜىٰ غِنَا عُرُوشَلِيمَ حَرْ لُواْكَثِنْ ذُوَانْ شُوغَبَا وَنْدَ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ، ذَاعَيِ ڟَوُانْ لُواْكَثِ بَݣَويْ سَوْ بَݣَويْ؞ ذَاعَ طَوْكَ ڟَوُانْ لُواْكَثِ بَݣَويْ سَوْ سِتِّنْ دَ بِيُ أَنَ سَاكٜىٰ غِنَتَ، عَيِمَتَ ڢِيلِنْ غَرِ دَ رَامِنْ ضُوً ڟَرُوانْ غَرِ، عَمَّا ذَاعَيِ وَنَّنْ أَلُواْكَثِنْ ڟَنَنِ؞