ڢِتُواْوَ 5:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 ڢِرْعَوْنَ يَثٜىٰ «وَنٜىٰنٜىٰ وَنَّنْ يَهْوٜىٰهْ دَ ذَنْيِ مَسَ بِيَيَّ حَرْ إِنْبَرْ جَمَعَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُتَڢِے؟ أَيْ! نِے بَنْ سَنْ وَنَّنْ يَهْوٜىٰهْ بَ، بَذَنْ بَرْ جَمَعَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُتَڢِبَ؞» Faic an caibideil |
يَنْذُ، عِدَنْ كُنَ أَشِرْيٜىٰ، سَعَدَّ كُكَجِ ڧَارَرْ ڧَهُواْ دَ سَرٜىٰوَ دَ غَرَايَ دَ مُواْلُواْ دَ كَثَوْ كَثَوْ دَ كُواْوَنٜىٰ إِرِنْ أَبِنْ كَطٜىٰ كَطٜىٰ دَ بُوشٜىٰ بُوشٜىٰ، سَيْ كُڢَاطِ ڧَسَا كُيِ سُجَّدَ غَ غُنْكِنْ ظِينَارِيَرْ نَنْ وَنْدَ نَكَڢَ؞ عِدَنْ كُنْيِ حَكَ، تُواْ، بَابُ دَامُوَ؞ عَمَّا عِدَنْ بَكُيِ سُجَّدَرْبَ، نَنْ دَنَنْ ذَاعَ جٜىٰڢَكُ أَغِدَنْ وُتَا مَيْ ذَاڢِنَّنْ، كُمَ ذَنْغَ كُواْ وَنٜىٰ اللَّهْ نٜىٰ ذَيْ كُٻُتَرْ دَكُو دَغَ هَنُّونَ؞»