سَعَدَّ سَرْكِنْ إِسْرَٰٓءِيلَ يَكَرَنْتَ وَسِيڧَرْ، سَيْ يَيَيَّاغٜىٰ رِيغُنَنْسَ دُوانْ بَڧِنْ ثِكِ يَثٜىٰ «نِے اللَّهْ نٜىٰ، مَيْ عِيَ كَشٜىٰ كُواْ مَيْ عِيَ بَادَ رَيْ؟ دُوانْمٜىٰ سَرْكِنْ سُورِيَ ذَيْ عَيْكُواْ دَ سَڧُواْ ثٜىٰوَ إِنْ وَرْكَرْدَ مُتُمْ دَغَ ثُوتَرْ ڢَتَرْ جِكِنْسَ؟ دُوبِے يَدَّ مُتُمِنَّنْ يَكٜىٰ نٜىٰمَنَ دَ ڢَطَ!»