ڢِتُواْوَ 32:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 دَ مُتَنٜىٰ سُكَغَ مُوسَٰى يَدَطٜىٰ بَيْ سَوْكُواْ دَغَ بَبَّنْ تُدُنْبَ، سَيْ سُكَ تَارُ عَكَنْ هَٰرُونَ سُكَثٜىٰ مَسَ «تَاشِ، كَيِ مَنَ أَلُّواْلِنْ دَ ذَاسُيِ مَنَ جَغُواْرَ، غَمَا وَنَّنْ مُوسَٰى مُتُمِنْدَ يَڢِتَرْ دَمُو دَغَ ڧَسَرْ مَصَرْ، بَمُسَنْ أَبِنْدَ يَسَامٜىٰشِيبَ؞» Faic an caibideil |
إِسْرَٰٓءِيلَاوَا سُكَثٜىٰ مُسُ «دَمَا مُنْ مُتُ أَ حَنُّنْ يَهْوٜىٰهْ عَثَنْ ڧَسَرْ مَصَرْ! عَثَنْ كُوَ مُكَ ذَوْنَ كُسَدَ تُݣُونٜىٰنْ نَامَ، مُكَثِ عَبِنْثِ حَرْ مُكَ ڧُواْشِ! غَاشِ، كُنْ ڢِتَرْ دَمُو كُنْ كَٰوُاْمُ عَثِكِنْ دَاجِنَّنْ دُواْمِنْ كُكَكَّشٜىٰ دُكَنْ تَارُوانْ جَمَعَ دَ يُنْوَ؞»
تَاشِ! كَكٜىٰٻٜىٰ مُتَنٜىٰ دَ ڟَرْكِے؞ كَڢَطَا مُسُ سُكٜىٰٻٜىٰ كَنْسُ دَ ڟَرْكِے دُواْمِنْ غُواْبٜىٰ؞ غَمَا غَا أَبِنْدَ نِے يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ نَثٜىٰ، ‹يَا إِسْرَٰٓءِيلَ، كُنَ رِڧٜىٰ دَ أَبُبُوَنْ دَ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ دُواْمِنْ هَلَّكَرْوَ أَڟَكِيَرْكُ؞ بَذَاكُ عِيَ ڟَيَاوَا أَغَبَنْ أَبُواْكَنْ غَابَنْكُ بَ، سَيْ كُنْ كَوَرْدَ وَطَنَّنْ أَبُبُوَ؞