ڢِتُواْوَ 28:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 «كَكِرَا طَنْعُوَنْكَ هَٰرُونَ دَ یَیَنْسَ مَظَا نَدَبْ دَ أَبِهُ دَ عٜىٰلٜىٰيَظَرْ دَ عِتَمَرْ؞ ذَاعَكٜىٰٻٜىٰسُ دَغَ ثِكِنْ جَمَعَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُذَمَ ڢِرِسْتُواْثِے مَاسُيِمِنِ حِدِمَ؞ Faic an caibideil |
مُوسَٰى يَيِ مَغَنَ دَ هَٰرُونَ دَ سَوْرَنْ یَیَنْسَ مَظَا وَطَنْدَ سُكَ رَغُ، وَتُواْ عٜىٰلٜىٰيَظَرْ دَ عِتَمَرْ، يَثٜىٰ «كُطَوْكِ ضَغُواْوَرْ هَدَايَ تَهَڟِ وَدَّ عَكَيِ هَدَايَ تَڧُواْنَاوَا غَ يَهْوٜىٰهْ دَ عِتَ، أَ شِرْيَتَ بَابُ يِسْتِ، كُثِ أَغٜىٰڢٜىٰنْ بَغَدٜىٰنْ، غَمَا وَنَّنْ هَدَايَ تَنَدَ ڟَرْكِے سُواْسَيْ، عَيِتَ بِسَغَ ڧَٰعِدَ؞
عَمَّا كَيْ دَ یَیَنْكَ مَظَا كَطَيْ نٜىٰ ذَاكُيِ حِدِمَ تَڢِرِسْتِ وَدَّ تَشَاڢِ بَغَدٜىٰنْ دَ كُمَ عَيْكِ نَبَايَنْ لَبُلٜىٰنْ، وَتُواْ وُرِے مَڢِے ڟَرْكِے؞ نِے نَبَاكُسُ ݣَوْتَا، دُواْمِنْ كُيِ حِدِمَ عَتٜىٰنْتِنْ سَدُوَ؞ وَنْدَ بَنَظُرِيَرْ لَوِ بَ عِدَنْ يَا ذُواْ كُسَ دُواْمِنْ يَيِ وَنَّنْ حِدِمَ، ذَاعَ كَشٜىٰشِ؞»