ڢِتُواْوَ 26:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 «غَمٜىٰ دَ تٜىٰنْتِنْ كَسَنْثٜىٰوَرْ يَهْوٜىٰهْ كَنْسَ، ذَاكَيِشِ دَ لَبُلٜىٰ غُواْمَ نَظَرٜىٰنْ لِيلِنْ مَيْݣَوْ دَ نَظَرٜىٰنْ سَاڧَ مَيْ كَلَرْ ضُوً بُلَ دَ مَيْ كَلَرْ جَرْ غَرُورَا دَ كُمَ مَيْ كَلَرْ جَ؞ وَطَنَّنْ لَبُلٜىٰ ذَاعَيِ مُسُ أَدُوانْ ذَانِ ذَانِ نَحَلِتُّو مَاسُ ڢِكَڢِكَيْ، عَيْكِنْ ڠُونِ؞ Faic an caibideil |
يَهْوٜىٰهْ يَثِكَسُ دَ عِيَوَرْ يِنْ كُواْوَنٜىٰ إِرِنْ عَيْكِنْ حَنُّ دَ نَظَانٜىٰ ذَانِ دَ نَسَاڧَ دَ نَأَدُوانْ سَاڧَ نَهَنُّ نَظَرٜىٰنْ سَاڧَ مَيْ كَلَرْ ضُوً بُلَ دَ مَيْ كَلَرْ جَرْ غَرُورَا دَ مَيْ كَلَرْ جَا دَ ظَرٜىٰنْ لِيلِنْ مَيْݣَوْ؞ سُنَدَ ڠُونِنْتَ تَيِنْ كُواْوَنٜىٰ إِرِنْ عَيْكِنْ حَنُّ؞»