ڢِتُواْوَ 22:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 عَمَّا عِدَنْ بَعَسَامِ ٻَرَوُانْبَ، وَنْدَ دَا مَا يَكٜىٰ رِڧٜىٰ دَ كَايَنْ أَجِيَرْ نَنْ، سَيْ عَكَيْ شِ أَغَبَنْ اللَّهْ دُواْمِنْ عَتَبَّتَرْ بَابُ حَنُّنْسَ عَثِكِنْ كَايَنْ دَ عَكَ سَاتَا؞ Faic an caibideil |
«عِدَنْ ضِكِثِ يَشِغَ ڟَكَانِنْ مُتُمْ بِيُ عَكَنْ وَنِ أَبِنْدَ بَعَتَبَّتَرْ دَ مَيْشِيبَ، كُواْ عَكَنْ بِجِمِ، كُواْ جَاكِ، كُواْ تُنْكِيَ، كُواْ رِغَا، كُواْ كُواْوَنٜىٰ أَبِنْدَ يَٻَتَ، سَيْ سُو بِيُ طِنْ سُذُواْ غَبَنْ اللَّهْ؞ وَنْدَ اللَّهْ يَثٜىٰ شِينٜىٰ مَيْ لَيْڢِے، سَيْ يَمَيَرْوَ طَيَنْ حَرْ سَوْ بِيُ؞