ڢِتُواْوَ 22:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 عِدَنْ كُوَ عَكَ سَامِ أَبِنْدَ يَسَاتَا أَ حَنُّنْسَ يأَنَانً دَ رَيْ، كُواْ بِجِمِ، كُواْ جَاكِ، كُواْ تُنْكِيَ، دُواْلٜىٰنٜىٰ ٻَرَوُانْ يَبِيَ سَوْ بِيُ عَكَنْ كُواْوَنٜىٰ طَيَ؞ Faic an caibideil |
«عِدَنْ ضِكِثِ يَشِغَ ڟَكَانِنْ مُتُمْ بِيُ عَكَنْ وَنِ أَبِنْدَ بَعَتَبَّتَرْ دَ مَيْشِيبَ، كُواْ عَكَنْ بِجِمِ، كُواْ جَاكِ، كُواْ تُنْكِيَ، كُواْ رِغَا، كُواْ كُواْوَنٜىٰ أَبِنْدَ يَٻَتَ، سَيْ سُو بِيُ طِنْ سُذُواْ غَبَنْ اللَّهْ؞ وَنْدَ اللَّهْ يَثٜىٰ شِينٜىٰ مَيْ لَيْڢِے، سَيْ يَمَيَرْوَ طَيَنْ حَرْ سَوْ بِيُ؞