ڢِتُواْوَ 22:10 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا10 «عِدَنْ وَنِ مُتُمْ يَبَادَ أَجِيَرْ جَاكِنْسَ، كُواْ بِجِمِنْسَ، كُواْ تُنْكِيَرْسَ، كُواْ وَتَ دَبَّ غَ مَڨُوبْثِنْسَ، سَيْ تَمُتُ، كُواْ تَجِ رَوْنِ، كُواْ تَٻَتَ، كُمَ بَابُوَنْدَ يَغَنِ، Faic an caibideil |
«عِدَنْ ضِكِثِ يَشِغَ ڟَكَانِنْ مُتُمْ بِيُ عَكَنْ وَنِ أَبِنْدَ بَعَتَبَّتَرْ دَ مَيْشِيبَ، كُواْ عَكَنْ بِجِمِ، كُواْ جَاكِ، كُواْ تُنْكِيَ، كُواْ رِغَا، كُواْ كُواْوَنٜىٰ أَبِنْدَ يَٻَتَ، سَيْ سُو بِيُ طِنْ سُذُواْ غَبَنْ اللَّهْ؞ وَنْدَ اللَّهْ يَثٜىٰ شِينٜىٰ مَيْ لَيْڢِے، سَيْ يَمَيَرْوَ طَيَنْ حَرْ سَوْ بِيُ؞
وَنْدَ كُوَ بَيْسَنْ أَبِنْدَ مَيْغِدَنْسَ يَكٜىٰسُواْ يَيِبَ، يَكُمَيِ أَبِنْدَ يَ إِسَ أَدُوكٜىٰشِ، ذَاعَ دُوكٜىٰشِ كَطَنْ؞ دُكْ وَنْدَ عَكَ بَاشِ أَبُ مَيْ يَوَ، ذَاعَ نٜىٰمِ أَبُ مَيْ يَوَ دَغَ غَرٜىٰشِ؞ وَنْدَ كُمَ عَكَ بَاشِ أَبُ مَيْ يَوَ سُواْسَيْ، ذَاعَ نٜىٰمِ أَبُ مَيْ يَوَ سُواْسَيْ دَغَ غَرٜىٰشِ؞