12 «كَا مِيڧَ حَنُّنْكَ نَدَمَ، ڧَسَا تَهَطِيٜىٰ أَبُواْكَنْ غَابَنْمُ؞
كُواْ دَمَا إِنَ تَڢِيَ ثِكِنْ وَهَلَ، كَكَنْ كِيَايٜىٰنِ دَغَ أَبُواْكَنْ غَابَنَ؞ كَكَنْ مِيڧَ حَنُّنْكَ كُمَ حَنُّنْ دَامَنْكَ يَكَنْ ثٜىٰثٜىٰنِ؞
يَا يَهْوٜىٰهْ، حَنُّنْكَ نَدَمَ دَ غِرْمَ يَكٜىٰ ثِكِنْ إِيكُواْ؞ يَا يَهْوٜىٰهْ، حَنُّنْكَ نَدَمَ يَا كَكَّرْيَ أَبُواْكَنْ غَابَا؞
وَنَّنْ شِينٜىٰ نُڢِنْ دَ عَكَ شِرْيَ وَدُكَنْ دُونِيَا، شِينٜىٰ كُمَ إِيكُوانْ حَنُّنْدَ نَمِيڧَ عَكَنْ دُكَنْ أَلْعُمَّنْ دُونِيَا؞»