ڢِتُواْوَ 13:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 «كَكٜىٰٻٜىٰ مِنِ دُكَنْ یَیَنْ ڢَارِ مَظَا دَ ڟَرْكِے؞ كُواْوَنٜىٰ طَنْ ڢَارِ وَنْدَ يَبُوطٜىٰ مَحَيْڢَ ثِكِنْ مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ نَوَنٜىٰ، كُواْ نَمُتُمْ كُواْ نَدَبَّ؞» Faic an caibideil |
«ذَامُ أَجِيٜىٰ نُونً ڢَارِ نَأَمْڢَانِنْ غُواْنَكِنْمُ أَطَكُنَنْ أَجِيَ نَغِدَنْ اللَّهْ نْمُ؞ ذَامُ كَٰوُاْ وَ ڢِرِسْتُواْثِے نُونً ڢَارِ نَغَارِنْ حَڟِ دَ بَيٜىٰ بَيٜىٰنْمُ نَكُواْوَنٜىٰ إِرِنْ یَیَنْ عِتَتُوَنْمُ دَ نَضُوً إِنَبِے دَ نَمَنْ ظَيْتُنْ؞ «ذَامُ كَٰوُاْ زَكَّ تَأَمْڢَانِنْ غُواْنَكِنْمُ وَ لَوِيَاوَا وَطَنْدَ سُكٜىٰ كَرْٻَرْ زَكَّ عَڧَوْيُكَنْمُ؞