11 بَذَيْ تَٻَ يِوُوَ بَ! مَذَنْكُ نٜىٰ كَطَيْ ذَاسُ تَڢِے سُيِ وَ يَهْوٜىٰهْ سُجَّدَ، غَمَا أَبِنْدَ كُكٜىٰسُواْ كٜىٰنَنْ؞» سَيْ عَكَ كُواْرٜىٰسُ دَغَ غَبَنْ ڢِرْعَوْنَ؞
مَاسُ غِرْمَنْ كَيْ سُنَ ڢَطِنْ ڧَضْيَا عَكَيْنَ، عَمَّا دَ دُكَنْ ذُوثِيَاتَ نَكِيَايٜىٰ ڧَٰعِدُواْدِنْكَ؞
سَيْ ڢِرْعَوْنَ يَثٜىٰ «دَ إِنْبَرْكُ كُتَڢِے دَ مَاتَنْكُ دَ يَارَنْكُ ڧَنَانَا، سَيْدَيْ كُواْ إِنْ يَهْوٜىٰهْ يَا سَا مُكُ حَنُّ! غَمَا بَاشَكَّ كُنَدَ مُوغُنْ نُڢِ!
ڢِرْعَوْنَ يَثٜىٰ وَ مُوسَٰى «كَڢِتَ دَغَ نَنْ! كَمَيْدَ حَنْكَلِ، كَدَ كَيَرْدَ إِنْ سَاكٜىٰ غَنِنْكَ! ضَنْدَا نَسَاكٜىٰ غَنِنْكَ تُواْ، لَلَّيْ ذَاكَ مُتُ!»
عَمَّا سَرْكِنْ مَصَرْ يَثٜىٰ وَ مُوسَٰى دَ هَٰرُونَ «دُوانْمٜىٰ كُكٜىٰ حَنَ مُتَنٜىٰ يِنْ عَيْكِنْسُ؟ كُكُواْمَ وُرِنْ عَيْكِنْكُ!»