5 سَيْ سَرْكِے أَهَسُرُسْ يَتَمْبَيِ سَرَوْنِيَ عٜىٰسْتَا يَثٜىٰ «وَنٜىٰنٜىٰ مُتُمِنْ؟ إِنَا مُتُمِنْ دَ يَكٜىٰدَ ذُوثِيَارْ عَيْكَتَ إِرِنْ وَنَّنْ أَبُ؟»
سَيْ ضَوَرْ جِكِے تَطٜىٰبِے إِسْحَٰڧَ سُواْسَيْ، يَثٜىٰ «تُواْ، وَنٜىٰنٜىٰ وَنَّنْ دَ يَڢَرَوْتُواْ نَامَ يَكَٰوُاْ مِنِ كَاڢِنْ كَذُواْ، حَرْ نَثِنْيٜىٰ نَسَ مَسَ أَلْبَرْكَ؟ عِ، بَابُ شَكَّ ذَيْ ذَمَ مَيْ أَلْبَرْكَ!»
غَمَا أَنْسَيَرْ دَمُو، نِے دَ مُتَنٜىٰنَ، دُواْمِنْ أَ هَلَكَامُ عَكَكَّشٜىٰمُ عَكُمَ كَوَرْ دَمُو؞ دَاعَثٜىٰ أَنْسَيَرْ دَمُو كَوَيْ مُذَمَ بَايِ مَظَا دَ مَاتَادَ نَيِ شِضُ، غَمَا بَابُ كُطِ دَغَ أَبُواْكِنْ غَابَادَ ذَيْ عِيَ بِيَنْ إِرِنْ هَسَرَرْ دَ سَرْكِے ذَيْ يِ؞»
عٜىٰسْتَا تَأَمْسَ تَثٜىٰ «غَا أَبُواْكِنْ غَابَنْمُ نَنْ! غَا مَيْڧِنْمُ نَنْ! وَنَّنْ مُوغُ هَامَٰنَ!» سَيْ هَامَٰنَ يَجِڟُواْرُواْ ڨُورَيْ حَرْ يَنَ ضَوَرْ جِكِے أَغَبَنْ سَرْكِے دَ سَرَوْنِيَ؞
أَنْ بَادَ دُونِيَا أَ حَنُّنْ مُوغَيٜىٰ، يَرُڢٜىٰ إِدَانُنْ دُكَنْ مَاسُ شَرِيعَ؞ عِدَنْ بَ اللَّهْ نٜىٰ يَيِ حَكَبَ، تُواْ، وَنٜىٰنٜىٰ يَيِ؟
سَيْ بِتْرُسْ يَثٜىٰ «كَيْ هَنَنِيَ، تَيَيَا كَبَرْ شَيْطَنْ يَثِكَ ذُوثِيَارْكَ، حَرْ كَيِ وَ رُوحُ مَيْ ڟَرْكِے ڧَضْيَا، كَكُمَ ٻُواْيٜىٰ وَنِ أَبُ دَغَ ثِكِنْ كُطِنْ غُواْنَرْ؟