دَ سَرْكِے يَكُواْمَ دَغَ ڢِيلِنْ دَ عَكَ شُوكَ ڢُلَوَ ذُوَا وُرِنْ دَسُكٜىٰ ثِنْ عَبِنْثِ نَمُسَمَّنْ، سَيْغَا هَامَٰنَ يَڢَاطِ عَكَنْ دُواْغُوَرْ كُجٜىٰرَ عِنْدَ عٜىٰسْتَا تَكٜىٰ، يَنَ رِرِّڧٜىٰتَ يَنَ ضُواْڧُواْ؞ سَعَدَّ سَرْكِے يَغَنْشِ سَيْيَثٜىٰ «حَرْ مَا ذَيْثِ مُتُنْثِنْ سَرَوْنِيَ أَغَبَنَ أَغِدَانَ؟» دَظَرَرْ سَرْكِے يَڢَطِ حَكَ، سَيْ عِدُوانْ هَامَٰنَ يَيِجَا؞