عٜىٰسْتَا 1:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 أَوَنَّنْ لُواْكَثِ سَرْكِے أَهَسُرُسْ يَنَ ذَمَ عَكُجٜىٰرَرْ مُلْكِ أَوُرِے مَيْ كَتَنْغَ عَبِرْنِنْ شُوشَنْ؞ Faic an caibideil |
بَرِ سَرْكِے يَذَاٻِ وَكِلَيْ عَكُواْوَنٜىٰ يَنْكِ نَڧَسَرْ دُواْمِنْ سُكَٰوُاْ دُكَنْ وَطَنَّنْ ݣَوَوَنْ یَنْ مَاتَا، بُدُرْوَيْ أَغِدَنْ دَ عَكٜىٰ أَجِيٜىٰ مَتَنْ سَرْكِے أَوُرِے مَيْ كَتَنْغَ عَبِرْنِنْ شُوشَنْ؞ عَبَرْسُ أَ حَنُّنْ هٜىٰغَيْ، وَنْدَ يَكٜىٰ بَابَا نَسَرْكِے مَيْ كُلَ دَ مَتَنْ سَرْكِے، يَسَا سُسَامِ كَايَنْ ڠَرَنْ جِكِے؞
«جٜىٰكَ، كَتَتَّارَ دُكَنْ يَهُودَاوَا وَطَنْدَ سُكٜىٰ أَ شُوشَنْ؞ كُيِ أَظُمِ دُواْمِنَ؞ كَدَ كُثِ كُواْ كُشَا دَرٜىٰ دَ رَانَ حَرْ ݣُونَ عُكُ؞ نِے كُمَ دَ یَنْ مَاتَا مَاسُ يِمِنِ حِدِمَ ذَامُيِ أَظُمِ كَمَرْ يَدَّ ذَاكُيِ؞ بَايَنْ عَكَيِ حَكَ، ذَنْتَڢِے وُرِنْ سَرْكِے، كُواْدَيَكٜىٰ دُواْكَا تَحَنَ؞ عِدَنْ نَمُتُ، نَامُتُ كٜىٰنَنْ؞»