16 بَنْدَ حَكَمَا، بَرِ بَنْغَسْكِيَ تَذَمَ غَرْكُوَرْكُ وَدَّ ذَاكُ طَوْكَ كُكَشٜىٰ كِبِيُواْيِ نَوُتَرْ مُوغُنَّنْ دَ عِتَ؞
بَايَنْ وَطَنَّنْ أَبُبُوَ، سَيْ كَلْمَرْ يَهْوٜىٰهْ تَذُواْ وَ إِبْرَمْ ثِكِنْ رُعُيَ ثٜىٰوَ «إِبْرَمْ، كَدَ كَجِڟُواْرُواْ، نِے غَرْكُوَ نٜىٰ غَرٜىٰكَ، لَادَنْكَ ذَيْ يِيَوَ سُواْسَيْ؞»
«يَا يَهْوٜىٰهْ، كَبَانِ غَرْكُوَرْ نَصَرَا، كَسَوْكَرْ دَ حَنُّنْكَ كَطَوْكَكَا نِے؞
حُكُنْثِنْكُ كِبِيُواْيِنْ سُواْجَ نٜىٰ مَاسُ ڟِنِ دَ كُمَ غَرْوَشِنْ وُتَا جَاوُرْ!
يَشِرْيَ كَايَنْ يَاڧِنْسَ مَاسُ دَڢِ، يَكُمَ عَوْنَ كِبِيُواْيِنْسَ مَاسُ وُتَا؞
سُونَنْ يَهْوٜىٰهْ كَمَرْ كَتَنْغَ مَيْ ڧَرْڢِے نٜىٰ، مَيْ أَدَلْثِے يَكَنْ غُدُ يَشِغَ يَذَوْنَ لَاڢِيَ؞
أَبِنْ دَ يَكَمَاتَ كُثٜىٰ كَوَيْ، شِينٜىٰ ‹عِ› كُواْ ‹أَعَ›، أَبِنْدَ يَوُثٜىٰ حَكَ كُوَ، دَغَ وُرِنْ مُوغُنَّنْ يَكٜىٰ؞
بَوَيْ مُنَسُواْ مُنُونَ مُكُ إِيكُواْ عَكَنْ بَنْغَسْكِيَرْكُ بَنٜىٰ، أَعَ، مُنَ عَيْكِنٜىٰ تَرٜىٰ، دُواْمِنْ كُيِ ڢَضٍ ثِكِ، سَبُواْدَ كُنَ ڟَيٜىٰ دَ ڧَرْڢِے ثِكِنْ بَنْغَسْكِيَرْكُ؞
كَدَ كُدَنّٜىٰ مَغَنَرْ رُوحُ مَيْ ڟَرْكِے؞
عَمَّا تُنْدَ مُو نَرَانَنٜىٰ، سَيْ مُيِ ذَمَنْ ڟَرُواْ، مُسَا رِغَرْ ڧَرْڢٜىٰ تَبَنْغَسْكِيَ دَ ڧَوْنَ دَ كُمَ هُولَرْ ݣُونُواْ تَسَا ذُوثِيَا غَ سَامُنْ ثٜىٰتُواْ؞