أَڢِسَاوَا 4:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 جِكِے طَيَ نٜىٰ، رُوحُ مَيْ ڟَرْكِے كُمَ طَيَ نٜىٰ؞ حَكَكُمَ أَݣَويْ سَا ذُوثِيَارْ نَنْ طَيَ وَنْدَ عَكَ كِرَاكُ دُواْمِنْسَ؞ Faic an caibideil |
غَمَا كُنَدَ سَوْڧِنْ يَرْدَ دَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ ذُوَا وُرِنْكُ؞ كُنْ يَرْدَ دَ كُواْيَرْوَرْسُ عَكَنْ عِيسَىٰ، كُواْدَيَكٜىٰ تَيِ دَبَمْ دَ وَدَّ مُكَيِ وَعَظِنْتَ؞ كُنْ يَرْدَ دَ إِرِنْ رُوحٌ دَ سُكَ ڢَطَا مُكُ، كُواْدَيَكٜىٰ وَنَّنْ رُوحُ بَ رُوحُ مَيْ ڟَرْكِے وَنْدَ كُكَ كَرْٻَ بَنٜىٰ؞ كُنْ كُمَ يَرْدَ دَ إِرِنْ لَابَرِ مَيْ دَاطِے نَاسُ، كُواْدَيَكٜىٰ يَيِ دَبَمْ دَ وَنْدَ مُكَ كَٰوُاْ مُكُ؞