أَڢِسَاوَا 4:22 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا22 أَيْ، أَبِنْدَ عَكَ كُواْيَ مُكُ، شِينٜىٰ كُيَرْ دَ حَلِنْ مُتُنْتَكَ وَنْدَ كُكٜىٰ ثِكِ أَدَا، حَلِنْ دَيَكٜىٰ لَلَثٜىٰوَ سَبُواْدَ سُوانْ أَبُبُوَ مَاسُ رُوطُ؞ Faic an caibideil |
عٜىٰدُوامْ، كِنَدَ يَوَنْ غِرْمَنْ كَيْ دُواْمِنْ كِنَ تُنَانِ ثٜىٰوَ كُواْوَ يَنَ ڟُواْرُوانْكِ، أَيْ، رُوطِنْ كَنْكِ كِكٜىٰيِ! كٜىٰ دَ كِكٜىٰ ظَوْنٜىٰ ثَنْ ثِكِنْ كُواْغُوانْ دُوڟٜىٰ، كُواْدَيَكٜىٰ كِنْيِ غِدَنْكِ ثَنْ كَنْ تُدُ كَمَرْ غَغَّڢَ، دُكْدَهَكَ دَغَ وُرِنْ ذَنْجٜىٰڢَرْ دَكٜىٰ ڧَسَا؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞
كُنْ رِغَا كُنْ ٻَاتَ لُواْكَثِ سُواْسَيْ عَكَنْ ذَمَنْ دَ كُكَيِ أَدَا، وَتُواْ ذَمَ إِرِ وَنْدَ مَرَسَ سَنِنْ اللَّهْ سُكٜىٰ جِنْ دَاطِنْسَ، وَتُواْ نٜىٰمَنْ جِنْ دَاطِے نَرَشِنْ كُنْيَا دَ شَعَوَ إِرِ إِرِ تَجِكِے دَ بُغُوَ دَ بُكُكُوَنْ شَيٜىٰ شَيٜىٰ دَ ڢِتَرْ شَنْ إِسْكَ تَلَلَتَ، حَرْ دَ بَوْتَرْ غُمَكَ، أَبِنْ ڨَمَ نٜىٰ؞