أَڢِسَاوَا 2:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 وَطَنْدَ دَا كُكٜىٰ ثِكِ سَعَدَّ كُكٜىٰبِنْ هَنْيُواْيِنْ دُونِيَرْ نَنْ، كُنَ بِنْ سَرْكِنْ مُلْكِ أَ سَمَّيْ، وَتُواْ، رُوحُنَّنْ دَيَكٜىٰ ذُغَ ذُوثِيَارْ مُتَنٜىٰنْ دَ سُكَڧِ بِيَيَّ غَ اللَّهْ؞ Faic an caibideil |
كَدَ كُيَرْدَ تُنَانِ إِرِنْ نَظَامَانِنَّنْ يَبِے دَ حَنْكَلِنْكُ، عَمَّا كُيَرْدَ اللَّهْ يَثَنْجَكُ يَسَابُنْتَ تُنَانِنْكُ دَ حَنْكَلِنْكُ؞ تَهَكَ ذَاكُ عِيَ تَبَّتَرْ دَ أَبِنْدَ يَكٜىٰ نُڢِنْ اللَّهْ، وَتُواْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ مَيْݣَوْ، أَبِنْ كَرْٻَ غَ اللَّهْ دَ كُمَ أَبِنْدَ يَكٜىٰ ثِكَكّٜىٰ؞
كُنْ رِغَا كُنْ ٻَاتَ لُواْكَثِ سُواْسَيْ عَكَنْ ذَمَنْ دَ كُكَيِ أَدَا، وَتُواْ ذَمَ إِرِ وَنْدَ مَرَسَ سَنِنْ اللَّهْ سُكٜىٰ جِنْ دَاطِنْسَ، وَتُواْ نٜىٰمَنْ جِنْ دَاطِے نَرَشِنْ كُنْيَا دَ شَعَوَ إِرِ إِرِ تَجِكِے دَ بُغُوَ دَ بُكُكُوَنْ شَيٜىٰ شَيٜىٰ دَ ڢِتَرْ شَنْ إِسْكَ تَلَلَتَ، حَرْ دَ بَوْتَرْ غُمَكَ، أَبِنْ ڨَمَ نٜىٰ؞