مَيْ وَعَظِ 7:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 غَمَا ڧَارَرْ دَارِيَارْ وَاوَا تَنَ كَمَ دَ ڧَارَرْ ڧَيَ مَيْ ثِنْ وُتَا عَڧَرْڧَشِنْ تُكُنْيَ نٜىٰ؞ ڧَارَ ثٜىٰ كَوَيْ، وَنَّنْ مَا بَنْظَنٜىٰ؞ Faic an caibideil |
ذَنْ مَيْدَ بُكُكُوَنْكُ سُذَمَ أَبِنْ بَڧِنْ ثِكِ؞ دُكَنْ وَاڧُواْڧِنْكُ ذَاسُ ذَمَ وَاڧُواْڧِنْ كُوكَنْ مُتُوَ؞ ذَنْسَا ڟُمُّواْكِ سُذَمَ رِيغُنَنْكُ، إِنْمَيْدَ كَوُنَنْكُ كَمَرْ نَ عُنْغُلُ؞ ذَاكُيِ كُوكَا كَمَرْ إِيَايٜىٰنْ دَ سُكَ رَسَ طَنْسُ طَيَ تَكْ؞ عَڧَرْشٜىٰ، رَانَرْ ذَاتَ ذَمَ دَ طَاثِ ڨُورَيْ!»