مَيْ وَعَظِ 4:9 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا9 ڠُومَّ مُتُمْ بِيُ دَ مُتُمْ طَيَ، غَمَا أَمْڢَانِنْ عَيْكِنْ مُتَنٜىٰ بِيُ يَڢِ نَمُتُمْ طَيَ؞ Faic an caibideil |
تَهَكَ يَهْوٜىٰهْ يَمُواْڟَ ذُوثِيَارْ ظٜىٰرُبَّبٜىٰلْ طَنْ شٜىٰيَلْتِيٜىٰلْ ڠُومْنَنْ يَهُودَ دَ ذُوثِيَارْ يُواْشُوَ طَنْ يٜىٰهُواْظَدَكْ بَبَّنْ ڢِرِسْتِ دَ كُمَ ظُكَاتَنْ دُكَنْ ضَغُواْوَرْ جَمَعَرْ؞ سَيْ دُكَنْسُ سُكَذُواْ سُكَ كَامَ عَيْكِنْ غِنِنْ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا وَنْدَ شِينٜىٰ اللَّهْ نْسُ؞