مَيْ وَعَظِ 4:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 سَيْغَا وَنِ شِ كَطَيْ، بَابُ طَا، بَابُ طَنْعُوَ، دُكْدَهَكَ يَنَ تَڢَامَرْ عَيْكِ كُلُّمْ؞ بَيْ تَٻَ ڧُواْشِ دَ دُوكِيَرْسَبَ، سَيْ يَتَمْبَيٜىٰ كَنْسَ يَثٜىٰ، «غَ وَنٜىٰنٜىٰ نَكٜىٰ ڢَامَرْ عَيْكِ، حَرْ نَحَنَ وَكَيْنَ جِنْ دَاطِے؟» وَنَّنْ مَا بَنْظَنٜىٰ، ذَمَنْ بَڧِنْ ثِكِنٜىٰ! Faic an caibideil |