مَيْ وَعَظِ 2:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 نَيِ بِنْثِكٜىٰ عَثِكِنْ رَيْنَ، يَدَّ ذَنْبَا جِكِينَ جِنْ دَاطِے دَ ضُوً إِنَبِے، سَعَدَّ حِكِمَ تَكٜىٰبِدَ تُنَانِنَ؞ نَاكُوَ ضُنْغُمِ وَوَنْثِ دُواْمِنْ إِنْ غَا أَبِنْدَ يَكٜىٰ دَݣَوْ وَنْدَ یَنْ أَدَمْ ذَاسُيِ عَڧَرْڧَشِنْ سَمَ ثِكِنْ دُكَنْ یَنْ ݣُونَكِنْ رَايُوَرْسُ؞ Faic an caibideil |