مَيْ وَعَظِ 10:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 كَمَرْ يَدَّ مَتَتُّنْ ڧُدَجٜىٰ سُكَنْ سَا مَنْ ڧَنْشِ يَيِ وَرِ، حَكَكُمَ وَوَنْثِ كَطَنْ يَكَنْ ٻَاتَ حِكِمَ دَ غِرْمَ؞ Faic an caibideil |
سَيْ نَڢَطَا مُسُ نَثٜىٰ «بَعَكَنْ إِرِنْ وَطَنَّنْ عَوْرٜىٰ عَوْرٜىٰنْ نٜىٰ سَرْكِے سُلَيْمَٰنُ يَيِ ذُنُوبِبَ؟ عَثِكِنْ دُكَنْ سَرَاكُنَنْ أَلْعُمَّيْ بَابُ سَرْكِے كَمَرْ سَرْكِے سُلَيْمَٰنُ؞ اللَّهْ نْسَ يَڧَوْنَثٜىٰشِ يَكُمَ نَطَشِ سَرْكِے عَكَنْ دُكَنْ مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ؞ دُكْدَهَكَ وَطَنَّنْ مَاتَانْ بَڧِنْدَ بَا يَهُودَاوَا بَنٜىٰ سُكَسَا حَرْ شِے مَا يَڢَاطَ ثِكِنْ ذُنُوبِ؞
كَثٜىٰ، ‹عِدَنْ مُتُمْ يَنَ رِڧٜىٰ دَ نَامَنْ دَ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ مَيْ ڟَرْكِے أَ رِغَرْسَ، عِدَنْ رِغَرْ تَتَٻَ غُرَاسَ، كُواْ دَڢَڢّٜىٰنْ عَبِنْثِ، كُواْ ضُوً إِنَبِے، كُواْ مَيْ، كُواْ كُواْوَنٜىٰ عَبِنْثِ، وَنَّنْ ذَيْ ڟَرْكَكٜىٰ أَبِنْدَ رِغَرْ تَتَٻَ؟› » سَيْ ڢِرِسْتُواْثِنْ سُكَ أَمْسَ سُكَثٜىٰ «أَعَ، بَذَيْ ڟَرْكَكُبَ؞»