مَيْ وَعَظِ 1:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 دُكَنْ كُواْمٜىٰ يَكَنْ كَٰوُاْ غَاجِيَ، ڢِيٜىٰدَ أَبِنْدَ ذَاعَيِ مِصَالِ؞ إِدَانُو بَاسَڧُواْشِ دَ غَنِ، كُنُّوَ مَا بَاسَ ڧُواْشِ دَ جِ؞ Faic an caibideil |
« ‹غَاشِ، كُكَنْ سَا رَيْ ذَاكُ سَامِ دَيَوَ، عَمَّا سَيْ كُغَ كُنْ سَامِ كَطَنْ؞ طَنْ كَطَنْ طِنْ مَا دَ كُكَنْ كَٰوُاْ غِدَا، نَكَنْ هُورَ شِ يَتَڢِے؞ مٜىٰيَسَا يَكٜىٰ ڢَرُوَ حَكَ؟ سَبُواْدَ غِدَانَ دَ عَكَبَرِ كُڢَيْ نٜىٰ! عَمَّا كُواْوَنّٜىٰنْكُ يَنَ ڢَامَ دَ غِنِنْ غِدَنْسَ،› إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا؞