دَانِيٜىٰلْ 7:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 «سَيْ كُمَ غَ وَتَ دَبَّ تَبِيُ وَدَّ تَكٜىٰدَ كَمَنِّنْ بٜىٰيَرْ؞ غٜىٰڢٜىٰ طَيَ نَجِكِنْتَ يَطَغَ سَمَ ڢِيٜىٰدَ طَيَنْ؞ تَنَ رِڧٜىٰ دَ هَڧَرْڧَرِ عُكُ أَ هَڧُواْرَنْتَ؞ سَيْ عَكَثٜىٰ مَتَ، ‹تَاشِ، كِثِكَ ثِكِنْكِ دَ نَامَ!› Faic an caibideil |
يَنْذُنَّنْ، ذَنْ سَنَرْ مَكَ دَ أَبِنْدَ لَلَّيْ ذَيْ ڢَرُ؞» سَيْ يَثِيغَبَدَ مَغَنَ ثٜىٰوَ «ذَاعَڧَارَ سَامُنْ سَرَاكُنَ عُكُ وَطَنْدَ ذَاسُ ٻُلُّواْ أَ ڢَٰشِيَ؞ عَمَّا نَهُطُنْ ذَيْڢِ دُكَنْسُ دُوكِيَ؞ سَعَدَّ يَكَڢُ ثِكِنْ إِيكُواْ سَبُواْدَ دُوكِيَرْسَ، ذَيْسَا كُواْوَ يَيِ غَابَادَ مُلْكٍ هٜىٰلَّسْ؞
دَبَّرْدَ نَغَنِ تَيِ كَمَ دَ دَامِسَ، عَمَّا تَنَدَ مَنْيَنْ ڧَڢَاڢُ مَاسُ غَاشِ سُواْسَيْ دَ دُواْغَيٜىٰنْ ڧُمْبَ كَمَرْ نَوَتَ نَامَنْ دَاجِنَّنْ بٜىٰيَرْ، بَاكِنْتَ كُمَ يَيِ كَمَرْ نَذَاكِ؞ دُواْدُواْنَّنْ مَيْ صِڢَّرْ مَثِيجِ كُوَ يَا بَادَبَّرْ ڧَرْڢِنْسَ دَ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِنْسَ دَ كُمَ إِيكُوانْسَ مَيْغِرْمَ؞