دَانِيٜىٰلْ 2:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 سَيْ سَرْكِے يَأَمْسَا وَ ڠُونَيٜىٰنْ ڟَاڢِنْ يَثٜىٰ «تُواْ، غَا أَبِنْدَ نَڟَيَ عَكَيْ، إِنَ تَبَّتَرْ مُكُ عِدَنْ بَكُ عِيَ ڢَطَا مِنِ مَڢَرْكِنْ دُكْ دَ مَعَنَرْسَبَ، تُواْ، ذَاعَ يَيَّنْكَاكُ غَٻَ غَٻَ، عَكُمَ مَيْدَ غِدَاجٜىٰنْكُ كُڢَيْ؞ Faic an caibideil |
دُواْمِنْ حَكَ، غَا عُمَرْنِنْدَ نَكَڢَ؞ ‹دُكْ وَتَ ڧَبِيلَ، كُواْ أَلْعُمَّ، كُواْ مَيْ يَرٜىٰنْ دَ ذَيْ يِمَغَنَرْ صَاٻُواْ غَ اللَّهْ نَ شَدْرَكْ دَ مٜىٰشَكْ دَ أَبٜىٰدْنٜىٰغُواْ، ذَاعَ يَيَّنْكَ مُتُمِنْ غَٻَ غَٻَ، عَكُمَ مَيْدَ غِدَنْسَ كُڢَيْ؞ غَمَا بَابُوَنِ اللَّهْ وَنْدَ ذَيْ عِيَيِنْ إِرِنْ وَنَّنْ كُٻُتَرْوَ كَمَرْ حَكَ؞› »