دَانِيٜىٰلْ 2:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 سَيْ سَرْكِے يَبَادَ عُمَرْنِ ثٜىٰوَ دُكَنْ مَاسُ دَبُواْ دَ مَاسُ دُوبَادَ مَاسُ سِحِرِ دَ ڠُونَيٜىٰنْ ڟَاڢِ سُذُواْ سُڢَسَّرَ مَسَ مَڢَرْكِنْ دَ يَيِ؞ دَ سُكَذُواْ سُكَ ڟَيَ أَغَبَنْ سَرْكِے، Faic an caibideil |
مَيْ يِوُوَ وَنِ ذَيْ غَيَ مُكُ كُنٜىٰمِ شَوَرَا دَغَ بُواْكَيٜىٰ دَ مَاسُ حَطَكَيْ دَ رُوحُواْحِنْ مَتَتُّو، وَطَنْدَ سُكٜىٰ مَغَنَ كَمَرْ دُواْدُواْ دَ یَرْ مُرْيَ كَمَرْ ڟُنْڟُ؞ سُنَ ثٜىٰوَ «أَيْ، يَا كَمَاتَ مُتَنٜىٰ سُنٜىٰمِ شَوَرَا دَغَ أَلُّواْلِنْسُ، سُنٜىٰمِ رَعَيِنْ مَتَتُّو غَمٜىٰدَ رَايَيُّ!»
سَعَنً ڠُونَيٜىٰنْ ڟَاڢِنْ سُكَ أَمْسَ وَسَرْكِے سُكَثٜىٰ «أَ دُكَنْ ڢَاطِنْ دُونِيَرْ نَنْ، بَابُوَنِ وَنْدَ ذَيْ عِيَيِنْ أَبِنْدَ سَرْكِے يَكٜىٰثٜىٰ عَيِ؞ حَڧِيڧَ، بَا وَنِ سَرْكِے وَنْدَ يَتَٻَ يِنْ إِرِنْ وَنَّنْ تَمْبَيَ أَوُرِنْ مَيْ سِحِرِ، كُواْ مَيْ دَبُواْ، كُواْ وَنِ ڠُونِنْ ڟَاڢِ؞
سَيْ سَرْكِے يَيِ كِرَا دَ بَبَّرْ مُرْيَ دُواْمِنْ عَكَٰوُاْ مَسَ مَاسُ دُوبَادَ ڠُونَيٜىٰنْ ڟَاڢِ دَ مَاسُ يِنْ دُوبَادَ تَوْرَرِ؞ سَيْ سَرْكِے يَيِ مَغَنَ غَمٜىٰدَ مَاسُ حِكِمَرْ نَنْ يَثٜىٰ «دُكْ وَنْدَ يَ عِيَ كَرَنْتَ وَنَّنْ رُبُوتُو، يَكُوَ ڢَطَا مِنِ مَعَنَرْسَ، تُواْ، ذَاعَ سَا مَسَ رِغَرْ مُلْكِ تَجَرْ غَرُورَا، أَسَا مَسَ سَرْڧَرْ ظِينَارِيَ أَوُيَنْسَ، ذَاعَ كُمَ بَاشِ مَڟَيِ نَعُكُ عَثِكِنْ مَاسُ مُلْكٍ ڧَسَرْ؞»